چی می‌شه رد بشی از کوچه‌مون (طنز)
راضیه حسینی
خبرنگار صداوسیما از کابل: « مردم افغانستان نسبت به طالبان احترام قائل‌اند و حتی خرید‌های آنها را حساب می‌کنند. نظر مردم نسبت به طالبان روز به روز مثبت‌تر می‌شود. برق ما از ۶ صبح تا ۳، ۴ عصر می‌رفت، ولی بعد از حضور طالبان فقط روزی یکی، دو ساعت خاموشی داریم.»
فقط مانده مراسم تغییر نام که اگر آن هم انجام شود دیگر همه مشکلات حل خواهد شد. شاید «طالب‌ناز» یا «نازطالب» اسم مناسبی برای افراد گرداننده امارت اسلامی باشد.
در واقع با آمدن این گروه ناز و گوگولی مگولی، اوضاع افغانستان از این رو به آن رو شده است. مردم افغانستان تازه دارند طعم خوش آزادی و برابری را می‌چشند. زن‌ها ازخوشحالی حضور نازطالب‌ها دست از پا نمی‌شناسند و روز و شب مشغول جشن و شادی هستند.
البته این گروه آن‌قدر مظلوم است که هنوز نیامده، کلی علیه‌شان دروغ‌پراکنی شد و خواستند آنها را بد و خشن جلوه بدهند؛ ولی واقعیت چیز دیگری بود.
روزنامه کیهان نوشت: «بیش از ۳۰ هزار نیروی دوتابعیتی یعنی افغانی- آمریکایی وجود دارند که در طول این ۲۰ سال در خدمت ارتش متجاوز آمریکا بوده و نیروی آن به حساب می‌آیند… این نیرو‌های افغانی- آمریکایی همان‌هایی هستند که این روز‌ها به فرودگاه کابل هجوم آورده و بعضاً از هواپیما‌های آماده پرواز آمریکایی آویزان شده و رسانه‌های آمریکایی تلاش می‌کنند آنان را سینه‌چاکان افغانی آمریکا جا بزنند که مرگ را بر زندگی زیر سایه ترس در افغانستان ترجیح می‌دهند!»
همه چیز صحنه‌سازی بود تا این گروه مهربان و بی‌آزار را وحشی و یاغی نشان دهند.
با گذشت زمان همه ما چهره واقعی نازطالب‌ها را خواهیم دید و از قضاوت‌های نادرستی که کرده بودیم، پشیمان می‌شویم. شاید فردا خبرنگار صدا و سیما از کابل بگوید: «گروه طالبان در خیابان‌ها به همه زنان و دختران گل سرخ هدیه می‌دهند و بر سر مردان شاخه زیتون می‌گذارند، با کودکان فوتبال بازی می‌کنند.
حتی در کوچه‌ها گروهی را با گازپیک‌نیکی قرار داده‌اند تا سبزی، پیاز و بادمجان‌های خانم‌های خانه‌دار را سرخ کنند و به دست آنها برسانند. در هر کوچه مهدهای کودکی درست کرده‌اند به نام غنچه‌های طالب. مادرها می‌توانند کودکان خود را به دست عموهای مهربان بسپارند و با خیال راحت به گردش و تفریح بروند.
خانواده‌ها در انتظار نشسته‌اند که چه زمانی طالبان به کوچه آنها هم سر می‌زند و مدام می‌گویند: چی می‌شه رد بشی از کوچه‌مون…»
کم‌کم آن‌قدر وضع افغانستان خوب می‌شود و خبرهای جذاب می‌رسد که تعجبی ندارد اگر بشنویم آمریکایی‌ها برای رسیدن به افغانستان از هواپیما آویزان شدند.
