بازی مافیا بدون خدا !
علی پاکزاد
بازی مافیا چندسالی است که در میان ایرانی ها محبوب شده، اتفاقی که شاید برگرفته از نزدیکی های ملموس این بازی با شرایط اجتماعی این روزهای ما باشد، بد و خوب آن بماند برای اهل فن ولی امروز اظهارات عشقی رئیس بورس در رسانه ها را خواندم، بهترین تمثیلی که از فضای این روزهای صنعت خودرو کشور به ذهنم رسید همین بازی بود آنهم بدون خدا !
کسانی که این بازی را انجام داده و یا ناظر آن در برخی از برنامه های تلویزیونی بوده اند که می دانند، ناظر اصلی بازی یا فصل الخطاب و دانای کلی در جریان بازی بین دو گروه شهروند و مافیا نظارت می کند، آنهم بی طرفانه.
یکی از خصیصه های این دانای کل دانستن است. دانای کل می داند چه کسی مافیاست و چه کسی شهروند است و از تمامی جریان بازی و نقش ها خبر دارد و به همین دلیل می تواند جریان آنرا هدایت کند و به اصطلاح عامه این فرد را در طول بازی خدا می نامند.
در طول بازی هم دو گروه شهروند و مافیا با هم رقابت می کنند. مافیا شهروندان را می کشد و شهروندان باید با شناسایی افراد مافیا و حذف آنها خود را نجات دهند.
حالا بیاییم بعد از دانستن کلیاتی از بازی مافیا، به فضای امروز صنعت خودرو نگاهی بیندازیم، سه گروه در این فضا دخیل هستنداول دولت، دوم خودروسازان و سوم مردم، وضعیت هیچ کدام از این سه گروه هم مشخص نیست. هیچ کس نمی داند چه کسی به دنبال منافع مردم است و چه کسی مافیاست!
دولت در حال حاضر خود دو جریان شده است، گروهی که فروش بورسی خودرو را تاکید می کنند که در دایره همکاران وزارت اقتصاد قرار دارند و گروهی که این روش را نمی پسندند این گروه دوم یک بار از وزارت صمت صر درآورده بودند و امروز از شورای رقابت صدایشان شنیده می شود، هر دو گروه هم طرف مقابل را متهم می کنند که در حال پامال منافع مردم هستند.
خودروسازان هم هر روز یک ساز می زنند و البته امروز سکوت کرده اند تا هدف قرار نگیرند وگرنه آنها هم خوب، سازناکوک نوازی را بلدند.
در این بین مردم نمی دانند چه کسی به دنبال چیست و فقط شاهد کاهش قدرت خرید خود در مقابل قیمت خودروهایی هستند که نوبتی در حال میلیاردی شدن هستند، یک روز در بازار به اسلاح آزاد، یک روز درب کارخانه و دیگر روز روی تابلو بورس کالا.
در این بین مجلس هم نخودی است، هر روز یک صدایی از آن شنیده می شود که البته از این نمایندگان نمی توان انتظار بیشتر داشت و البته اگر نمایندگان مجالس قبل هم بودند همین آش بود و همین کاسه. البته برای اینکه متهم به سیاه نمایی هم نشویم باید تاکید کرد که تکثر خصلت مجلس است که نباید از دست برود و ورودش به مسائل تا زمانی که اجماعی شکل نگیرد و قانونی تصویب نشود کاری از پیش نمی برد یعنی بلاضرر است؛ بنابراین در شرایط فعلی تنها همان در نقش شاهد ماجراست.
در این بین خلاء اصلی ناظر کلی است که توان تصمیم گیری داشته باشد، دولت به عنوان قوه مجریه پیشتر این مسئولیت را برعهده داشت ولی به نظر می رسد با دو دستگی رخ داده در داخل دولت و سکوت معاون اول و شخص رئیس جمهور، دولت توان ایفای نقش در این جایگاه را ندارد.
این ناتوانی تنها و تنها یک توجیه می تواند داشته باشد آنهم نداشتن برنامه و هدف است. دولت هیچ برنامه اجرایی برای صنعت خودرو ندارد و اگر هم دارد توان اجرای آنرا نداردکه بازهم با نداشتن فرقی نمی کند. دلیلش هرچیزی می تواند باشد از تاثیر گذاری باندهای قدرت فساد و مافیا گرفته تا مسائل کلان و تحریم ها.
بنابراین آنچه امروز شاهدش هستیم یک بازی مافیاست در زمین صنعت و بازار خودرو که در دل آن توان اقتصادی و معیشتی مردم در حال سلاخی است، نهادهای ناظر هم آنقدر بد بازی می کنند که نمی دانیم چه کسی در جبهه مافیاست و چه کسی نیست.
تلخ تر آنکه این بازی خدایی هم ندارد.
