ورژن جدید نئاندرتال
نماینده کارگران در شورای‌عالی کار: «دستمزد کارگران نه بر اساس نرخ تورم و نه بر اساس سبد معیشت تعیین شد.»
راضیه حسینی
بلکه بر اساس اصل بقا تعیین شد. یعنی حساب کردند کارگران با چه حقوقی می‌توانند زنده بمانند، نه زندگی کنند.
می‌دانید که، زندگی خرج دارد، اما زنده‌ماندن خرج زیادی ندارد. زندگی جیب پر پول می‌خواهد، تفریح و سفر لازم دارد. دست پر پدر، و لبخند فرزند را می‌طلبد. زندگی خانۀ خوب، ماشین مناسب و خوراک متنوع می‌خواهد؛ اما زنده‌ماندن هیچ‌کدام از این‌ها را نیاز ندارد. اجداد نئاندرتال ما بدون وجود این‌ها زنده ماندند.
البته ما در حال حاضر با آنها کمی متفاوتیم. مثلاً نمی‌توانیم همین‌طور صبح بلند شویم، نیزه دست بگیریم و برای شکار به خیابان برویم. یا نمی‌توانیم هر چه برای خوردن دیدیم برداریم و خودمان را سیر کنیم؛ ولی می‌توانیم در برخی موارد از آنها پیروی کنیم. مثلاً در پیاده‌روی و نداشتن وسیلۀ نقلیه. یا نداشتن خانه و پیداکردن هر سرپناهی که فرد را از بادوباران ایمن نگاه دارد.
می‌توانیم بگردیم درختی پر برگ پیدا کنیم و زیرش بنشینیم. در واقعاً سبک زندگی نئاندرتالی به شما یاد می‌دهد امروز را بگذران، اگر زنده ماندی فردا را هم بگذران.
پیشنهاد می‌کنیم برای این‌که با این سبک بیشتر آشنا شویم مدتی را در جنگل‌ها سپری کنیم. برای زندگی در کنار حیوانات درنده بجنگیم. مانند تارزان از درختی به درخت دیگر بپریم و صدای میمون در آوریم. اگر موفق شدیم حیوانات را با خود همراه کنیم و به غذای یکی از آنها تبدیل نشدیم و جانوران دیگر از استخوان‌‌مان به‌عنوان خلال‌دندان استفاده نکردند، می‌توانیم به شهر برگردیم و وارد مرحلۀ بعدی چالش شویم، یعنی زنده‌ماندن با حقوق کارگری!
انسان‌هایی که از پس حیوانات درنده برآمدند و تارزان‌وار زندگی کردند، حتماً می‌توانند با حقوق کارگری هم کنار بیایند. می‌توانند نخورند، نپوشند، نخرند، ولی در «برهه‌های حساس کنونی» وجود و حضور داشته باشند. در واقع می‌توانند زنده بمانند فقط برای همین «برهه‌های حساس» و سرنوشت‌ساز!
