درپی جنگ روسیه با اوکراین کشورهای حوزه خلیج فارس به دلیل برخورداری از منابع سرشار نفت و گاز بسیارثروتمند شدند. این کشورها تمایل دارند از طلای سیاه خود را به طلای سبز تبدیل کنند. به عبارتی به حوزه انرژی های پاک از جمله هیدروژن وارد شوند.
«فیلیپ اسکاند» مقاله‌نویس اقتصادی روزنامه لوموند این موضوع را بررسی کرده است: بی چون وچرا برنده اصلی جنگ روسیه و اوکراین کشورهای حوزه خلیج فارس هستند.
از این پس کشتی های غربی در کنار بنادرگازی قطر و بنادرنفتی عربستان سعودی و امارات صف می‌کشند.
براساس گزارش صندوق بین‌المللی پول به نقل از روزنامه «فایناشنال تایمز» درآمد کشورهای حوزه خلیج فارس از منابع نفت گاز خود در مقایسه با زمان قبل از درگیری روسیه و اوکراین تا سال ۲۰۲۶ (۱۴۰۵)، ۱۳۰۰ میلیارددلار افزایش خواهدیافت.
رشد اقتصادی در سال ۲۰۲۲(۱۴۰۱) در عربستان سعودی ۶/۷درصد اعلام‌شده که از سال ۲۰۰۳ (۱۳۸۲) تاکنون بی سابقه بوده است.
این امر منجر به ایجاد مازاد بودجه ای در حد ۵/۵ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور شده است.
آنها با این پول ها چه‌کار می‌کنند؟ این ثروت تاکنون دربورسهای غربی در صندوق های کشورهای حوزه خلیج‌فارس سرمایه‌گذاری شده‌است. اما زمامداران کشورهای صاحب این ثروت عظیم دیگر تمایل ندارند نقش پدرخانواده را بازی کنند.
با تجربیاتی که آنها طی دهه گذشته از سقوط قیمت نفت به دست آورده‌اند تصمیم گرفته‌اند با آینده‌نگری بیشتری عمل کنند.
سه‌هدف عمده دراین امر نهفته است. اول تنوع بخشیدن به منابع درآمدی؛ طلای‌سیاه ۶۰ درصد درآمد عربستان را تشکیل می‌دهد.
دوم اشتغالزایی در کشورهایشان و سوم آماده شدن برای دوران پس از نفت در پی عملی شدن سیاست های گذاربه انرژی های پاک. بنابراین به سرمایه گذاری در زمینه انرژی های سبز می پردازند.
شهرک های صنعتی با رویکرد استفاده از انرژی های پاک و سبز می سازند. بهترین نمونه این نوع انرژی هیدروژن است.
ریاض در آرزوی آن به سر می برد که تا سال ۲۰۲۶(۱۴۰۵) با احداث کارخانه ای معظم ؛ اولین تولید کننده جهانی هیدروژن باشد. ابوظبی نیز آرزو دارد بتواند تا سال ۲۰۳۰(۱۴۰۹) ۲۵درصد بازار جهان را در این خصوص به دست گیرد.
قطر نیز چهارشنبه۳۱اوت(۹شهریور) خبری مبنی بر سرمایه گذاری یک میلیارد دلاری به منظور احداث کارخانه تولید آمونیاک منتشر کرد.
محصولات تولیدی از گاز طبیعی با ترکیبات هیدروژن و نیتروژن مصارف گوناگونی چون استفاده به عنوان سوخت و کود برای کشاورزی دارند. انتقال هیدروژن به مسافت های طولانی نیز آسان است.
بدین ترتیب تولید گاز کربنیک به نحو قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. آیا کشورهای نفت خیز ثروتمند حوزه خلیج فارس با حسن نظر و چه بسا علاقه شرکای غربی خود برای تولید هیدروژن مواجه خواهند شد؟ این موضوع چندان مشخص نیست.
اما مسلم آنست که بدین ترتیب از این پس هیدروژن عامل ثروتمندی آنان خواهد شد و دیگر اینکه این کشورها در حال حاضر ابزار لازم برای تولید هیدروژن را در اختیار دارند.
منبع: لوموند
