ترجمه: محمود نواب صفوی
تولید خودروهای برقی با نیاز کمتر به نیروی انسانی در مقایسه با خودورهای قدیمی جنگ بهرهوری را در آلمان به راه انداخته است. دوره انتقال آزمایشی برای انتخاب الگوی اجتماعی جدید در آلمان به راه افتاده است.
در «روسِلشایم» مقر خودروسازی اُپل اتحادیه خودروسازان اولین پیروزی خود را در پنجه افکنی با خانه مادری خود «اِستِلانتیس» به دست آوردند. این خانه مادری که «آدام اُپل» در سال ۱۸۶۲(۱۲۴۱) بنا نهاد به رغم نگرانیهای موجود برچیده نخواهد شد. چهارشنبه ۱۷ نوامبر(۲۶آبان) میان مجتمع قدرتمند «آی جی متال» و غول ایتالیایی- فرانسوی توافقی حاصل شد. غول ایتالیایی- فرانسوی از سازماندهی مجدد خود صرف نظر می کند.
از ماه ژانویه ( دی۱۳۹۹) که دو گروه خودروسازی «پی اس اِی و فیات کرایسلر» با هم ادغام شدند؛ «کارلوس تاوارس» مدیر آن همواره در جهت اقدامات منطقی و ایجاد هم افزایی برای اداره آن تلاش کرده است. به نظر او ترجیح بر این بود که کارخانههای خودروسازی اُپل از آلمان خارج شوند و مستقیما به مقر جدید در آمستردام منتقل شوند.
هدف آن بود که تمام کارخانههای شرکت بتوانند تمامی موارد سفارشی مدلهای گروه خودروسازی را در اسرع وقت تولید کنند. اتحادیههای کارگری در پس این اقدامات منطقی با نیت خیر؛ حیله ای پنهان را تشخیص دادند: خارج کردن کارخانهها از مدیریت مشترک به اتحادیه ها این حق را میدهد که در مدیریت مشاغل در سایتهای تولید خودرو بازنگری کنند. آنها کارهای زیادی برای تحقق آرمانهای فراراینی گروههای خودروسازی آلمان در پیش رو خواهند داشت.
باید حمایت های قابل توجه در دوران انتقال موتورهای گرمایشی به موتورهای برقی از این اقدامات منطقی و اقتصادی به عمل آورند. این اقدامات معقول به منظور جلوگیری از مرگ صنعت خودروسازی آلمان به هرقیمتی انجام می شود.
«اِستِلانتیس» تنها مشغولیت فکری گروه «آی جی متال» نیست. امپراطوری خودروسازی آلمانی فولکس واگن نیز از دغدغههای مهم دیگر این گروه است. «هربرت دیِس» مدیر عامل آن به طور خصوصی گفته است ۳۰ هزار نیروی مازاد دارد.
این در حالیست که با یک محاسبه منطقی میتوان پی برد گروه خودروسازی آمریکایی تسلا با ایجاد یک کارخانه در برلین تنها در ۲۰۰ کیلومتری مقر فولکس واگن میتواند در کمتر از ده ساعت یک خودرو تولید کند در حالیکه این زمان برای فولکس واگن حداقل سه برابر است. جنگ بهرهوری و رقابت بر سر آن میان خودروسازان به راه افتاده است و قربانیانی هم داده است.
چراکه تولید خودروی برقی نیروی انسانی کمتری نیاز دارد. تنها راه چاره تولید خودروی بیشتر و فروش آنها در جهان است واین یعنی رقابت با تمام تسلاهای جهان. گزینه دردناکی پیش روی آنهاست. تفاوت بزرگ اِستِلانتس و فولکس واگن در اینست که «لَند دو باس ساکس» سهامدار فولکس واگن است وبه صورت سنتی از اتحادیههای خودروسازی حمایت میکند. در نتیجه آنها میتوانند نظرات خود را بر شورای نظارت تحمیل کنند ویا حداقل در مذاکرات در موضع قدرت وارد شوند.
این سیستم که در خارج از آلمان به یک میزان طرفدار و منتقد دارد هنوز نتوانسته است مانع باقی ماندن این کشور به عنوان یک غول صنعتی شود. قدرتهای سیاسی نیز همواره از آن حمایت کرده اند. این دوره انتقال به مثابه آزمایش انعطافپذیری این صنعت در برابر طوفانهای مشکلات است.
منبع: لوموند
