رکود یا رونق تولید
سکینه مهرایی
نامگذاری هر سال در ابتدای سال از سوی مقام معظم رهبری انجام میشود و هر سال دولتمردان با اغماض و سهلانگاری در وظیفه اجرایی کردن این شعارها دچار قصور شدهاند.
شعار، ایدهای بر گرفته از وضع موجود است و بی شک گوینده آن از اصول و حواشی آن آگاه است و از اینکه فلسفه انتخاب و تعیین یک شعار از کجا و چگونه نشات میگیرد، نیز قطعا مطمئن است؛ اما آنچه ضرورت اجرایی این شعار را ناممکن میکند، مشخص نیست .
طرحها و تصمیمات عجولانهای که سالها باعث عقیم شدن مدیریت صحیح بوده است، هر روز وضع اقتصادی و معیشتی را بدتر از قبل میکند. به طوری که با پایان هر دولت، میراثی نافرجامتر باقی میماند و نوباوهای معلولتر تحویل میدهد و این می شود که نه تنها هرگز راهی برای پیشرفت پیدا نمیکنیم و بلکه به وسعت طبقه محروم نیزاضافه میکنیم .
سال ۱۴۰۰ با شعار «تولید ملی و مانعزدایی از تولید» همراه شد و با پایان دوره دوازدهم انتظار میرفت و مجلس و دولت انقلابی سیزدهم شعار سال را به مرحله اجرا بگذارند و برنامههای خود را بر اساس این سه عبارت « تولید، دانشبنیان و اشتغالآفرینی » تنظیم کنند؛ اما در کمال ناباوری، پایان سال ۱۴۰۰ شاهد تناقضی دیگر از سوی مدیران ارشد کشور بودیم نه تنها با تصویب افزایش حقوق ۲ برابری (که تجربه نشان داده است، حتی با افزایش ۲۰ درصدی حقوق، گاهی با همان میزان تورم و افزایش قیمت کالاهای ضروری مواجه بودهایم) مشکلی از معیشت عموم مردم حل نشده است؛ بلکه تولیدکنندگان به کما رفتند و آمار شاغلان یا راکد ماند و یا با تعدیل نیرو به افزایش بیکاری دامن زده شد، در حالی که میدانیم، رونق تولید ملی جز با اشتغال و به کارگیری منابع انسانی امکانپذیر نیست.
اشتغالزایی به اشتغالزدایی و مانعزدایی به مانعزایی اگر تناقض دولت سیزدهم با شعار ۱۴۰۰ نیست چه میتواند باشد؟
اکنون شعار سال ۱۴۰۱ تولید، دانشبنیان و اشتغالآفرینی است که در همین ابتدا، کارفرمایان با افزایش دستمزدهای دوبرابری در پرداختن دستمزد نیروی کار درماندهاند، پس میتوان پیشبینی کرد که این شعار هم مانند بقیه شعارها اجرا نمیشوند؛ چراکه هر کدام از عناوین تولید، دانشبنیان و اشتغال با انبوهی از معضلات فنی و علمی مواجه است و نیاز به تیمی خبره و فرهیخته دارد و هنگامی که این تیم فرهیخته و خبره هم با جناحبندی و خودی و غیر خودی تعیین میشود، خود بلای عظمای دیگری است.
