سازمان بین‌المللی کار: افزایش ۱ درصدی فقر ، ۰.۷ درصد پدیده کار کودک را گسترش می‌دهد
بنابر اعلام سازمان بین المللی کار، آمارها اثبات می‌کنند، افزایش ۱ درصدی فقر در برخی از کشورها، حداقل ۰.۷ درصد پدیده کار کودک را گسترش می‌دهد.
به گزارش ایلنا، کایلاش ساتیارتی، فعال حقوق کودکان است که از دهه ۹۰ میلادی برای بهبود وضع کودکان کار در هند در تلاش می‌کند و ده‌ها هزار کودک که به کار اجباری گمارده شده بودند به همت وی و همکارانش به بازپروری و تحصیل روی آورده‌اند. این کنشگر به دلیل دو دهه تلاش در زمینه حقوق کودکان، در سال ۲۰۱۴ جایزه صلح نوبل را به‌طور مشترک با ملاله یوسف‌زی دریافت کرد. او در گزارشی به وضع کودکان کار پرداخته و روند افزایش تعداد آنها را توجیه‌ناپذیر می‌داند. ترجمه این گزارش مفصل که در Project Syndicate منتشر شده در ادامه می‌خوانید:
پدیده کار کودک در دو دهه گذشته افزایش یافته است؛ براساس گزاش اخیر سازمان ملل متحد، در چهار سال قبل از منتهی به پاندمی کرونا، تعداد کودکان کار از مرز ۱۵۲ میلیون نفر گذشت و به ۱۶۰ میلیون رسید. این افزایش تکان‌دهنده نه به هیچ وجه قابل قبول نیست.
تصمیم بر این بود تا در پرتو اهداف جهانی، پدیده کار کودک تا سال ۲۰۲۵ برای همیشه از بین برود اما دنیا چشمش را بر روی این تصمیم می‌بندد و این هدف را تمسخرآمیز قلمداد می‌کند. افزایش غم‌انگیز تعداد کودکان کار در دوره‌ای رخ داده که ثروت جهانی حدود ۱۰ تریلیون دلار رشد کرده است. همه‌گیری کووید ۱۹ ثابت کرد، دنیای انسان‌ها، جهانِ نابرابرای‌هاست. پایگاه خبری فوربس در گزارشی نوشت: در زمانه‌ای که یکه‌تازی کرونا را تجربه می‌کنیم، هر ۱۷ ساعت یکبار، میلیاردی جدید در جهان ظهور می‌کند.
پیش‌بینی‌های به عمل آمده نشان می‌دهد، حدود ۲۰۰ میلیون بزرگسال تا پایان سال ۲۰۲۲ شغل خود را از دست خواهند داد؛ همچنین سازمان بین‌المللی کار هشدار داده تا آن برهه زمانی حدود ۸ میلیون و ۹۰۰ هزار کودک دیگر وارد بازار کار خواهند شد. آنچه که مسلم است، پدیده کار کودک با توجه به بحران کنونی افزایش خواهد یافت.
با توجه به بحران کنونی، تمامی رهبران جهان باید بخشی از ثروت جهان را با تخصیص بودجه یا «کمک‌های رسمی توسعه» به فقیرترین و در حاشیه‌ترین کودکان اهدا کنند. دولتمردان باید با سیاست‌هایی هدفمند مثل تبیین و اجرای قوانین در جهت خاتمه دادن به پدیده کارکودک و حمایت‌های اجتماعی از جمله مراقبت‌های بهداشتی، بسته‌های آموزشی، دسترسی به آب آشامیدنی پاک و مسکن را گسترش دهند.
کودکان دیگر نمی‌خواهند شنونده سخنان زیبا باشند؛ آنها اکنون به اقدامات فوری و جسورانه نیاز دارند. کشورهای که ثروت کمتری دارند نیز در قبال ایجاد و افزایش حمایت‌های اجتماعی مسئول هستند. آنها باید اطمینان حاصل کنند که هر کودک از آموزش، مراقبت‌های بهداشتی، آب تمیز، بهداشت و مسکن مناسب برخوردار است و با این مولفه‌های حمایت می‌شود.
حمایت از فرزندان کارگران صنعت کشاورزی و کارگران مهاجر باید در اولویت قرار گیرد، تمامی کودکان باید زیر چتر حمایتی قرار گیرند و حتی یک کودک نباید از این موضوع جابماند؛ این موضوع به معنای درک کلی زندگی، آزادی و آینده کودک است. تداوم کار کودکان منجر به ضعف در تحصیل و مراقبت‌های بهداشتی شده و فقر بین نسلی را افزایش می‌دهد. آمارها اثبات می‌کنند، افزایش ۱ درصدی فقر در برخی از کشورها، حداقل ۰.۷ درصد پدیده کار کودک را گسترش می‌دهد.
