چشم‌انداز همکاری با اروپا در بخش انرژی
کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران در گزارشی به بررسی ظرفیت‌های همکاری ایران و اتحادیه اروپا در حوزه انرژی پرداخت.
در این گزارش که با عنوان «بررسی ظرفیت‌های همکاری‌های انرژی با اتحادیه اروپا با تاکید بر شرکت‌های کوچک و متوسط» منتشر شده، آمده است: در اتحادیه اروپا بعد از سال ۲۰۰۷ به جز تقاضا برای انرژیهای تجدید پذیر تقاضای تمامی سوختهای روند کاهش داشته است.
بخش های خدمات و حمل و نقل در طول سه دهه از سال ۱۹۸۰ بیشترین میزان مصرف انرژی نهایی را به خود اختصاص داده است، این در حالی است که روند مصرف انرژی در بخش صنعت روبه نزول رفته است.
ولی در کشورهای در حال توسعه در آسیا و چین در دوره ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۰ رشد تولید سبب افزایش سه برابری تقاضای انرژی در بخش صنعت شده است.
در کشورهای ثروتمند اتحادیه اروپا افزایش تقاضای انرژی، ناشی از افزایش مصرف کاربران بخش مسکونی و حمل و نقل است. در مقابل در کشورهایی از اروپای مرکزی و شرقی که به‌تازگی به عضویت این سازمان درآمدهاند تغییر ساختار و تکنولوژی در صنعت و کاهش شدت انرژی مصرفی، مصرف انرژی نهایی را کاهش داده است.
در ادامه گزارش تصریح شده است: در نتیجه روند مصرف انرژی در کشورهای مختلف عضو اتحادیه اروپا به شدت متفاوت است. بیشترین میزان مصرف انرژی در اتحادیه در سال ۲۰۰۶ اتفاق افتاده است.
در دوره زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۶ روند مصرف انرژی در اروپای شمالی و جنوبی، و غربی به ترتیب ۴۰، و ۱۵ درصد رشد داشته است. در حالیکه در طول همین دوره در اروپای مرکزی و شرقی به دلیل تغییرات ساختاری مصرف انرژی ۱۵ درصد کاهش یافته است.
ولی بعد از سال ۲۰۰۶ تقاضای انرژی در کل اتحادیه اروپا حدوداً ۱۰ درصد کاهش یافته است و مناطق جنوبی نسبت به سایر مناطق کاهش شدیدتری را تجربه کردهاند که آن را میتوان ناشی از چالشهای اقتصادی ناشی از رکود اقتصادی اواسط سال ۲۰۰۰ دانست.
این گزارش خاطرنشان کرده است: با وجود روند نزولی در مصرف، نفت (نفت خام و فرآوردههای نفتی) همچنان مهم ترین منبع انرژی در اقتصاد اتحادیه اروپاست و گاز طبیعی به عنوان دومین منبع انرژی شناخته میشود. در بین کشورهای عضو، سوئد، فنلاند و لتونی بیشترین سهم و لوکزامبورگ، هلند و مالت کمترین سهم را در مصرف انرژیهای تجدیدپذیر به خود اختصاص دادهاند.
بر اساس این گزارش، شدت مصرف انرژی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا طی سالها به واسطه تغییرات در فعالیتهای اقتصادی و بهبود روند بلندمدت در بهرهوری انرژی از سال ۲۰۱۳ به طور متوسط ۳۰ درصد کاهش یافته است.
با افزایش رشد اقتصادی در طی سالهای ۱۹۷۲ تا ۲۰۱۳ مصرف انرژی نهایی نیز با نرخ کمتری رشد داشته است و همین امر سبب شده است که شدت انرژی کاهش یابد.
در اواسطه دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ افزایش قیمت نفت و در دوره ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ نیز رکود اقتصادی سبب کاهش تقاضای انرژی شده است به بیان دیگر در دهه های اخیر عوامل مختلفی سبب کاهش مصرف انرژی شده است.
در ادامه تاکید شده است: از طرفی مصرف انرژی نهایی در اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۶ با ۲ درصد رشد نسبت به سال ۲۰۱۵ به ۱۱۰۷ میلیون تن معادل نفت خام رسیده است.
بررسی این روند نشان می دهد که از سال ۱۹۹۴ مصرف انرژی به آرامی افزایش یافته و در سال ۲۰۰۶ به بالاترین حد خود معادل ۱۹۴۱ میلیون تن معادل نفت خام رسیده است ولی سپس روند نزولی در پیش گرفته تا در سال ۲۰۱۶ میزان مصرف انرژی در مقایسه با سال ۲۰۰۶ معادل ۷.۳ درصد کمتر شدهاست. از سال ۱۹۹۰ سهم مصرف سوخت های جامد و انرژی های تجدیدپذیر روند افزایشی داشتهاست.
