کارمندها یاری کنید (طنز)
راضیه حسینی
«معاونان، مدیران و سرپرستان محترم اتاق ایران
با سلام و احترام
به استحضار می‌رساند
به دلیل عدم تخصیص اعتبار برای هزینه‌های جاری (تنخواه) و بدهی انباشته، از تاریخ ابلاغ این نامه تا اطلاع ثانوی امکان تهیه صبحانه، نهار، پذیرایی و سایر خدمات هزینه‌بر مقدور نخواهد بود.»
وقتی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران برای وعده‌های غذایی کارکنانش پول نداشته باشد، چه توقعی از ادارات دیگر می‌شود داشت؟ ما فکر می‌کردیم در این اتاق، کارمندها زیر خاویار و شاه‌میگو نمی‌خورند. میان‌وعده‌شان هم یکی درمیان دراگون فروت است. ولی مثل این‌که یک لقمه نان لواش و پنیر پاستوریزه معمولی هم دیگر در اتاق به این باکلاسی پیدا نمی‌شود. این مقدار صرفه‌جویی واقعاً جای تحسین دارد.
کاش باقی ادارات هم یاد می‌گرفتند. البته ممکن است بگویید یک سری ادارات اصلاً از اول هم وعده غذایی نداشتند. اشتباه نکنید. این ادارات حتماً از همان ابتدا و بدون این‌که به کارمندها بگویند این مبلغ را به صورت خودکار صرفه‌جویی می‌کردند.
به نظرمان بهتر است همه اداراتی که بدهی انباشته دارند به راه‌های صرفه‌جویی فکر کنند. مثلاً فدراسیون فوتبال. در واقع بدهی‌های انباشته این اداره آن‌قدر زیاد است که اگر کلاً آب، برق، گاز و تلفن را قطع کنند باز هم جواب‌گو نخواهد بود. اگر کارمندان هر روز علاوه بر وعده‌های غذایی، پول تو جیبی هم برای فدراسیون بیاورند باز هم نمی‌توانند بدهی‌های خود را بدهند.
کار فدراسیون از این حرف‌ها گذشته. فقط می‌شود صندوقی در ورودی‌اش گذاشت با عنوان «کمک به بدهی‌های انباشته اداره.» کارمندها صبح به صبح به جای کارت زدن، مبلغی در صندوق بیندازند و به صورت خودکار کارت برایشان کشیده شود. عصر به عصر هم باز مبلغی بیندازند و ساعت خروج‌شان زده شود. تازه شاید فقط مقداری از بدهی‌ها صاف شود.
شاید بد نباشد همه ادارات با هم بسیج شوند و از این صندوق‌ها بگذارند تا بدهی مملکت صفر شود. راه دیگری وجود ندارد. بدهی که دست کسی نیست. برای خودش مدام انباشته می‌شود. زبان‌مان لال، نمی‌شود از صفرهای فیش حقوقی مسئولان و مدیران هم کم کرد. این صفرها خط قرمز‌ند. فقط می‌ماند لقمه کارمندان و جیب ملت.
