ما قورباغه دیدیم، افعی شدیم
راضیه حسینی
تا به حال هرچه فیلم ترسناک دیده‌اید را از ذهن‌تان خارج کنید. شگفتی سینمای وحشت به بازار آمد؛ فیلمی که «اره» در مقابلش به یک شوخی دم‌دستی شباهت دارد. گفته می‌شود جیمز وان، کارگردان فیلم «اره» و «احضار»، بعد از دیدن این سریال، از پخش نمایش خانگی، دچار افسردگی حاد شده و گفته «اینا اصل فیلم وحشت رو ساختن، من فقط اداشون رو درآوردم. من اصلاً راه رو اشتباه اومدم. نباید کارگرادان می‌شدم. هیچ استعدادی تو این زمینه ندارم. شاید باید یه آشپز بشم، یا باغبون، یا راهب معبد شائولین»
شما هم با دیدن این سریال به نبوغ سازندگان آن پی خواهید برد. نبوغی که نشان از فوران استعداد در مغز آنها دارد. شاید اغراق نباشد که بگوییم تا به حال هیچ سریالی در بخش نمایش خانگی نتوانسته است، این‌طور بدرخشد.
می‌توانید اوج لذت ترسیدن و ترشح آدرنالین تا قطره آخر را درک کنید. اگر از مرحله دیدن، به سلامت عبور کردید و زنده ماندید دیگر از هیچ چیز و هیچ‌کس نمی‌ترسید. حتی اگر یک داعشی صاف توی صورت‌تان بگوید «چطوری ایرانی»، با پشت دست می‌کوبید توی دهانش، طوری که تمام دندان‌هایش بریزد و ایمپلنت لازم شود، بعد با قدرت می‌گویید «چی می‌گی یارو؟ ما قورباغه دیدیم، افعی شدیم.»
البته بعضی از افراد بعد از دیدن سریال، به علت احساسات سست و شلی که داشتند طاقت نیاوردند. این بیچاره‌ها دچار چنان وحشتی شده‌اند که حتی برای یک دقیقه هم نمی‌توانند در محیطی بسته و تنها بمانند و همیشه احساس می‌کنند یکی از پشت سر قرار است مغزشان را بترکاند. یکی از این آدم‌های شل‌احساس، بعد از این‌که یک سوسک به صورت اتفاقی زیرپایش له شد و صدای قرچ قرچش درآمد، دچار حمله عصبی شد و کلی کف بالا آورد.
خلاصه این‌که اگر جگرش را دارید و می‌خواهید فیلمی در ژانر ترس، وحشت، اضطراب و دلهره ببینید، طوری بترسید که تمامی اجدادتان جلوی چشم‌تان بیاید، شب‌بیداری مزمن بگیرید و از این همه هیجان خر کیف شوید، این سریال جذاب را از دست ندهید.
