ما که رفتیم ولی انصافاً خیلی داغونید (طنز)
راضیه حسینی
متخصصان آکسفورد: فاصله تزریق بین دو دُز واکسن آسترازنکا می‌تواند ۱۰ ماه باشد.
نتیجه آزمایشات جدید در دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد که فاصله چند ماهه بین تزریق دُز اول و دوم واکسن آسترازنکا، سطح ایمنی بدن در برابر بیماری همه‌گیر «کووید ۱۹» را بهبود می‌بخشد.
دانشمندان (همین چند وقت پیش): «ویروس کرونا روی سطوح تا مدت‌ها باقی می‌ماند. همه جا را ضدعفونی کنید.»
الکل و محلول‌های ضدعفونی‌کننده نایاب شد، همه جا در به در دنبال چند سی.سی. از این محلول‌ها می‌گشتیم و وقتی پیدا می‌کردیم احساس می‌کردیم محلول جاودانگی به دست‌مان رسیده است.
اتفاقات مختلفی را از سر گذراندیم. گاهی محل خروج اسپری الکل را به اشتباه طرف خودمان می‌گرفتیم و بلایی سر چشم و بینی‌مان می‌آوردیم که کرونا و هفت جد و آبائش نمی‌توانست، بیاورد. گاهی مغزمان از شدت شست‌وسشو خسته می‌شد و خطای ۴۰۴ می‌داد. در این مواقع هرکاری از دست‌مان برمی‌آمد. مثل اینکه بسته آجیل را توی سینک پر از آب و کف خالی کنیم و موبایل‌های‌مان را بیندازیم در آب ژاول.
چند وقت بعد محققان به نتیجه جدیدی رسیدند: «اصلاً نگران نباشید کرونا از سطوح منتقل نمی‌شود!»
ما ماندیم و خاطراتی تلخ از لباس‌ها، موبایل‌ها و پوست دست‌هایی که به فنا رفته بودند.
می‌گفتند دز دوم واکسن را باید سرموقع بزنید و شاید حتی برای بعضی واکسن‌ها، نیاز به دز سوم باشد. حالا می‌گویند هرچه دیرتر، بهتر. چه تضمینی است که چند وقت بعد نگویند: «اصلاً واکسن نیاز نیست، کرونا خودش میرود» یا «طبق تحقیقات محققان ژاپنی، ماسک هیچ تأثیری بر جلوگیری از ابتلا به کرونا ندارد. » و کلاً سر کار بودیم.
احتمالاً سال‌ها بعد محققان، کلی کشفیات جدید راجع به ویروس کرونا منتشر می‌کنند و با هر کشف، ما افسوس عمری که بین الکل‌ها، ماسک‌ها و واکسن‌ها سپری کردیم می‌خوریم.
شاید روزی بین شلوغی واکسیناسیون در دنیا و رونمایی واکسن در مملکت ما، کرونا خودش خسته شود و برود. همین‌طور که چند قدمی دور می‌شود، بایستد نیم‌نگاهی به پشت سرش بیندازد و بگوید: «ما که رفتیم، ولی انصافاً خیلی داغونید. با همین فرمون پیش برید خودتون خودتون رو منقرض می‌کنید و به دایناسورها می‌پیوندید.» و بعد در افق محو شود. طوری که انگار اصلاً از اول هم نبوده.
