نگاهی به نظام سلامت در ژاپن

محمد حسن گودرزی
عصراقتصاد: نظام سلامت همگانی در دنیای امروز به عنوان یکی از شاخصه های پیشرفت در میان کشورهای جهان به شمار می رود. در واقع یکی از شاخص های سلامت و پیشرفت در یک جامعه میزان دسترسی افراد به خدمات پزشکی است و این امر باعث بالا رفتن کارایی افراد و نیرو های کار یک کشور به دلیل برخورداری از سلامت و دسترسی به امکانات پزشکی است. به همین دلیل نمی توان جامعه و کشوری را تصور کرد که فاقد نظام سلامت همگانی باشد و امکانات پزشکی به طور رایگان و ارزان در اختیار مردم قرار نگرفته باشد. ژاپن

ژاپن یکی از کشورهای  است که به دلیل داشتن نظام سلامت مناسب و قدرتمند خود در میان کشورهای صنعتی جهان به عنوان کشوری پیشرو شناخته می شود. نظام مراقبت های بهداشتی در ژاپن شامل معاینات، آزمایش های پزشکی، سلامت مادران باردار است که براساس قانون ۷۰ درصد از هزینه های پزشکی توسط دولت و ۳۰ درصد توسط بیمار پرداخت می شود.

نظام سلامت همگانی در ژاپن از سال ۱۹۲۷ و همزمان با طراحی بیمه پزشکی در این کشور پایه ریزی شد. در سال ۱۹۶۱، پوشش بیمه همگانی در کشور به طور کامل فراگیر شد و تقریبا تمامی جمعیت ژاپن تحت پوشش خدمات پزشکی قرار گرفتند. با این حال نرخ ها برای پرداخت هزینه ها بین افراد تفاوت داشت و گاهی ۵۰ درصد از هزینه های درمانی توسط افراد پرداخت می شد. با این حال تا سال ۱۹۸۲ نرخ پرداخت هزینه ها تا ۳۰ درصد کاهش پیدا کرد. از سال ۱۹۹۳ تمامی افراد مسن در کشور تحت پوشش خدمات نظام سلامت در ژاپن قرار گرفتند.

براساس قانون تمامی شهروندان و افراد مقیم در این کشور باید تحت پوشش بیمه درمانی قرار بگیرند. در صورتی که فردی فاقد بیمه درمانی بود کارفرما موظف است که فرد مورد نظر را به نظام ملی بیمه درمانی معرفی کند تا از این طریق فرد مورد نظر تحت پوشش بیمه های درمانی قرار بگیرد. بیمارانی که تحت پوشش بیمه درمانی هستند در انتخاب پزشک، بیمارستان و امکانات درمانی مورد نظر خود آزاد هستند و براساس قانون نمی توان بیماران را مجبور به استفاده از امکاناتی خاص کرد. نظام سلامت ژاپن توسط نخست وزیر فعلی ژاپن، شینزو آبه اصلاح شده که به آبه نومیک (Abenomics) معروف است.

هزینه های پزشکی در ژاپن به شدت از سوی دولت کنترل شده تا برای همگان قابل پرداخت باشد. هزینه های درمانی که باید توسط افراد پرداخت شود بسته به سن، میزان درآمد افراد و خانواده از ۱۰ تا ۳۰ درصد متغییر است. ضمن اینکه تعداد اقساط ماهانه که باید پرداخت شود بسته به موارد ذکر شده متفاوت است. بیمارانی که بیمه نشده اند باید تمام هزینه های سلامت را پرداخت کنند با این حال افراد کم درآمد که وابسته به دریافت کمک های دولتی هستند و افراد بی خانمان که توسط آمبولانس به بیمارستان برده می شود رایگان است.

منابع: https://en.wikipedia.org/wiki/Health_care_system_in_Japan

http://e.globis.jp/article/270