بروکسل قصد دارد با افزایش هزینه واردات در برخی موارد زمینه های رقابت ناعادلانه را در آنها اصلاح کند و همچنین جهانیان را به ملاحظه بیشتر اهداف اقلیمی تشویق کند.
اما باید قدم های بیشتر بردارد و یک سیاست واحد صنعتی اتخاذ کند. فرانسه پس از ۲۰ سال تلاش سرانجام موفق شد شرکای اروپایی خود را متقاعد کند تا سازوکار تنظیم مقرارت مربوط به کربن را در مرزهای اروپایی به اجرا در آورند.
موضوع آنست که بر واردات مرتبط با انتشار گاز کربنیک مالیات تعلق گیرد. به عبارتی کسانی که تولیدات کثیف دارند باید مالیات بدهند. کمیسیون اروپا، دولتهای عضو اتحادیه اروپا و همچنین پارلمان اروپا روز سه شنبه ۱۳ دسامبر(۲۲آذر) به یک توافق دست یافتند: هزینه های واردات فولاد،سیمان، کود، آلومینیم، برق وهیدروژن به اتحادیه اروپا افزایش یابد.
هدف این توافق محدود کردن آسیب های زیست محیطی و کاهش واردات محصولات پر انتشار گازهای گلخانه ای به کشورهایی است که در آنها اهداف مقابله با تغییرات اقلیمی کمتر مشاهده می شود. این اهداف در اتحادیه اروپا عبارتند از: اصلاح وضعیت رقابت های ناعادلانه در واردات و تشویق جهانیان به ملاحضات بیشتری در خصوص اهداف مقابله با تغییرات اقلیمی. به صورت نظری مالیات بر کربن در مرزها، همزمان اقتصاد را کربنزدایی می کند و در عین حال بهره وری تولیدات اروپایی را بدون آسیب رساندن به فرصتهای تجاری بهبود می بخشد. برنامه گسترد ایست! ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپایی باید ثابت کنند توانایی اجرای همزمان این سه هدف را باهم دارند.
با اینحال به نظر می رسد این تلاشها عوارض جانبی نیز در بر دارند. در این مرحله مالیات صرفا مربوط به مواد خام بوده و شامل محصولات تولیدی با این مواد خام نیست. به عنوان مثال فولاد وارداتی چین مشمول این مالیات می شود اما خودوری چینی که با این فولاد ساخته شده است مشمول این مالیات نمی شود. این امر برای صنعت اروپا از دو جهت زیانباراست.
یکی هزینه های تولید را افزایش می دهد و صادرات را متوقف می کند و دوم واردات محصولات بالقوه ارزانتر از خارج را که کمتر به رعایت استاندارهای زیست محیط ملزم هستند تسهیل می کند.
این توافق در این حالت همه جانبه گرایانه اش حماقت آمیز به نظر می رسد. ضمن آنکه در نهایت اجماعی برانواع محصولات وارداتی مشمول این مالیات نیزوجود ندارد. اتحادیه اروپا باید این تناقضات را تا سال ۲۰۲۶ یا ۲۰۲۷(۱۴۰۵ یا۱۴۰۶) سال اجرای این توافق حل کند.
زیرا اگر بنا بر این باشد که مالیات بر کربن در نهایت به نفع صنعت اورپا تمام شود نباید منجر به افزایش مزیت های رقابتی برای رقبای صنعتی اروپا شود.
در اینصورت این قاره کهن می تواند مفتخر باشد الگوی اجتماعی بسیار پیشرفته، باز ترین اقتصاد در مبادلات تجاری و بهترین برنامه ریزیها با اهداف متعالی برای مقابله با تغییرات اقلیمی را دارد. اما این افتخارات برای رقابت صنعتی اروپا تأثیرات معکوس دارند.
بدین ترتیب شرکتهای اروپایی در مقابل رقبایی قرار دارند که هزینه کار آنها چندان افزایش نیافته است، امکان دسترسی آنها به انرژی بسیار بیشتر فراهم است، استاندارد های زیست محیطی بسیار ساده تری دارند و در کنار همه اینها از یارانه های بسیار نسنجیده مقامات اتحادیه اروپا نیز بهره مند می شوند.
قانون جدید مقابله با تورم آمریکا در حمایت از صنایع سبز این کشور که در تابستان به تصویب رسید باید موجب بیداری اروپا شود تا به فکر جلوگیری از نابودی صنایع خود باشد.
این موضوع در اجلاس پنجشنبه۱۵ دسامبر(۲۴آذر) بروکسل مطرح شد. اتحادیه اروپا دریافته است باید یارانه های صنعتی خود را افزایش دهد و دریافت آنها را نیز تسهیل کند.
در ضمن از تصمیمات حماقتی به ظاهر مفید وچند جانبه گرایانه نیز بپرهیزد و یک برنامه جامع واحد صنعتی برای خود تعریف کند.
البته در این خصوص میان ۲۷ کشور عضو اجماعی وجود ندارد. بدین ترتیب اروپا تا چند دهه دیگر از حیث رعایت الزامات زیست محیطی از جمله بهترین ها خواهد بود زیرا دیگر هیچ کارخانه ای نخواهد داشت.
منبع: فیگارو
