اجتناب جوانان چینی از تبدیل شدن به موش آزمایشگاهی

ترجمه: سلیم حیدری

بیکاری جوانان در چین در سال گذشته نزدیک به ۲۰ درصد افزایش یافت زیرا قرنطینه کووید اثرات خود را گذاشت. بسیاری از جوانان بازگشت به حالت طبیعی زندگی روزمره را رد می کنند، این در حالیست که دیگران که به دنبال امنیت در بخش عمومی هستند به آخر خط رسیده اند.

چین در حال حاضر میزبان صدها نمایشگاه شغلی برای اولین بار در سه سال گذشته است. این امر نشانه دیگری است از  اینکه سیاست سختگیرانه رئیس جمهور شی جی پینگ در برابر کووید صفر به تاریخ پیوسته است.

اتفاقات بسته بندی شده است. ضعیف ترین بازار کار در سال های اخیر به کارفرمایان این مزیت را داده است که میان بسیاری از نامزدها، رقابت شدیدی وجود داشته باشد.

با بازگشایی کشور، بیکاری – که در سال اول همه‌گیری به ۶.۲ درصد و بار دیگر در ماه مه (اردیبهشت) گذشته (۶.۱ درصد) به اوج خود رسید – در مسیر کاهش است. اما تحلیلگران می‌گویند که بهبود بازار کار می‌تواند نابرابر باشد، زیرا بخش‌های مختلف دومین اقتصاد بزرگ جهان با سرعت‌های متفاوتی باز می‌گردند.

با این حال، بیکاری جوانان یک مشکل بزرگ برای پکن است. طبق استانداردهای بین المللی، رقم بیکاری در میان جوانان چینی در مناطق شهری پیش از رسیدن ویروس بالا بود و بعد از آن به حدود ۱۳ درصد رسید و در جولای (تیر) گذشته به اوج خود رسید، زمانی که تقریباً ۱ نفر از هر ۵ نفر از افراد بین ۱۵ تا ۲۴ سال بیکار بودند.

یافتن شغل برای جوانان چینی کار سختی است

کوین لین، محقق و سردبیر مجله کار آسیایی، به دویچه وله گفت: “این احتمالاً بدترین زمان در دو دهه اخیر برای جوانان در چین است. جوانانی که یا دوباره می خواهند شغلی به دست آورند یا به دنبال اولین شغل خود هستند.”

بیست سال رشد بی سابقه در چین تعداد زیادی شغل ایجاد کرد. اما از آنجایی که کشور از تولید کم هزینه به سمت اقتصاد خدماتی تحت سلطه صادرات فناوری پیشرفته تغییر جهت داد، نرخ بیکاری جوانان بسیار سریعتر از سایر بخش‌های جمعیتی افزایش یافت.

پکن همچنین با سرکوب بخش‌های فناوری، آموزش، سرگرمی، املاک و مستغلات در طول همه‌گیری باعث اخراج کارکنان در مقیاس بزرگ شد و بیکاری را افزایش داد.

غول بازی Tencent، خرده‌فروشی آنلاین علی‌بابا و شرکت رسانه‌های اجتماعی Weibo، (که از کارفرمایان بزرگ کارگران چینی با تحصیلات عالی و جوان هستند)، همگی در ماه‌های اخیر اعلام کرده‌اند که مشاغل خود را کاهش داده‌اند. رکود املاک ناشی از رسوایی بدهی چین اورگراند در سال ۲۰۲۱ باعث شد که یک توسعه‌دهنده املاک در سال گذشته ۹۰ درصد از کارکنان خود را اخراج کرد.

ژائو لیتائو یک محقق ارشد در موسسه شرق آسیا، دانشگاه ملی سنگاپور به دویچه وله گفت: “از آنجایی که بخش خصوصی محرک اصلی ایجاد شغل است، وضعیت اشتغال برای جوانان چینی در نهایت به این بستگی دارد که آیا سیاست‌های پس از کووید می‌توانند به طور مؤثر از بخش خصوصی حمایت کنند و کارآفرینان خصوصی تا چه حد در محیط تجاری فعلی مطمئن هستند.”

کندی اقتصاد جهانی که بسیاری از اقتصاددانان انتظار دارند در اواخر امسال به رکود وارد شود، احتمالاً تقاضا برای صادرات چین را متوقف خواهد کرد. همچنین در مورد سرعت بازگشایی چین (در حالی که ویروس هنوز یک تهدید است)، تردید وجود دارد.

آموزش در چین «الگوی نگه‌داری» را برای جوانان ارائه کرد

برخی فکر می‌کنند که پکن عدد واقعی بیکاری جوانان را برای دهه‌ها پنهان کرده است. آنها به اقدام برای افزایش ثبت نام در دانشگاه‌ها پس از بحران مالی آسیایی در اواخر دهه ۱۹۹۰ اشاره می‌کنند که شاهد افزایش بیش از ۴۰ درصدی تعداد دانشجویان جدید در یک سال بود.

تا سال ۲۰۲۱، حدود ۴۴ میلیون دانشجو در مقطع کارشناسی در رشته های تحصیلی در کالج ها و دانشگاه های دولتی چین ثبت نام کردند، این عدد را مقایسه کنید با حدود ۴ میلیون دانشجو در آغاز قرن.

دوروتی جی سولینگر، پروفسور بازنشسته گروه علوم سیاسی در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، گفت: «برای افراد بدون مدرک دانشگاهی، مدارس فنی و حرفه‌ای چیزی آموزش نمی‌دهند و فقط بخشی دیگر از الگوی برگزاری هستند.»

وی افزود: «باید توجه جدی به همگام سازی نظام آموزشی با مشاغل پیشنهادی صورت گیرد».

دولت چین اقداماتی را برای تشویق شرکت‌ها به استخدام کارگران جوان تر، ارائه یارانه های آموزشی و طرح‌های کارآموزی بیشتر اعلام کرده است. فارغ التحصیلان جوان همچنین می توانند برای استارتاپ‌های خود بودجه دریافت کنند.

اما هر گونه اصلاحات و اقدامات محرک در بازار کار زمان می برد تا در کشوری با ۱.۴ میلیارد جمعیت بازتاب پیدا کند، در حالی که اولویت شماره یک حذف کووید-۱۹ بوده است.

از آنجایی که اقتصاد چین دیگر دو رقمی رشد نمی کند، حرکت رو به بالا نیز شروع به رشد معکوس کرده است. این در حالیست که رقابت برای مشاغل در جامعه ای که فشار برای موفقیت همچنان بالا است، شدیدتر شده است.

جاه طلبی کم شده است، بسیاری از چینی ها به دنبال گزینه های دیگری هستند

با این حال، در طول قرنطینه‌های کووید-۱۹، بسیاری از جوانان شروع به رد کردن مشاغل شرکتی کردند (اجتناب از رقابت موش‌ها برای کار کم‌درآمد و رضایت‌ بیشتر). این پدیده به عنوان تانگ پینگ یا روی تخت دراز کشیدن شناخته می شود.

لین می‌گوید: “صاف دراز کشیدن نشان‌دهنده خلق و خوی قابل درک در میان کارگران جوانی است که دست از تلاش برداشته‌اند. سوال این است که آیا آنها واقعاً می توانند از پس هزینه های خود برآیند. چین یک دولت دارای سیستم رفاهی نیست و مکانیسم هایی برای حمایت از جوانان بیکار ندارد.”

تانگ پینگ همچنین نشان‌دهنده بازگشت از دورانی است که کارگران مهاجر جوان از مناطق روستایی چین به شهرهای بزرگ نقل مکان کردند، تنها با هدف حمایت از خانواده‌هایشان. اکنون بسیاری از جوانان استرس کمتر و اوقات فراغت بیشتری می خواهند.

فاصله طولانی بین پایان تحصیل و شروع کار به آنها فرصتی داده است تا اهداف زندگی خود را دوباره اولویت بندی کنند. ژائو توضیح داد که بسیاری از آنها کسب و کارهای کوچکی را راه اندازی کرده اند، در داخل یا خارج از کشور داوطلب شده اند یا کار فریلنسری را انتخاب کرده اند.

او گفت: “این نشان دهنده تغییرات ارزشی است و جامعه و خانواده های چینی ورود آهسته و با تاخیر به کار را بیشتر از قبل می پذیرند.”

خدمات مدنی چین محافظت کمی ارائه می دهد

با وجود مشاغل کمتر در بخش خصوصی، فارغ التحصیلان جوان چینی با تعداد بی سابقه ای در آزمون خدمات ساختمان شرکت می کنند. تا همین اواخر، آنها از بخش دولتی دوری می کردند.

اما حتی وعده امنیت شغلی به دلیل تحولات گسترده ناشی از کووید-۱۹ کوتاه بود. در طول سه سال گذشته، دولت‌های محلی چین بیشتر بودجه‌های خود را صرف مبارزه با ویروس کرده‌اند و مجبور به اتخاذ تدابیر ریاضتی از جمله اخراج‌ در مقیاس بزرگ شده‌اند.

منبع: دویچه وله