حرف کارشناسی در کشورما خریدار ندارد
ریحانه خوشحال
وزیر بهداشت گفته است: شما از محتوای مکاتبات خبر ندارید، اگر اطلاع داشتید با یقه جرداده از من حمایت می‌کردید. اگر نگاه کارشناسی در کشور خریدار داشت، در موج چهارم نمی افتادیم. او افزوده است: می روم اما زیر بار حرف غیر کارشناسانه نخواهم رفت.
با توجه به سخنان وزیر بهداشت و راهکارهایی مسئولان بهداشتی برای مهار کرونا بارها ارائه دادند و کسی به آنها توجه نکرده است به این پرسش دردناک می‌رسیم که در کشوری که هیچ کس به حرف وزیر بهداشت گوش نمی‌دهد و تره هم برای راهکارهای وزارت بهداشت خرد نمی‌کند اصلا داشتن وزیر بهداشت چه کمکی به مدیریت وضع اسفناک موجود خواهد کرد؟ آیا وزارتخانه‌ای به این بزرگی راه انداخته‌ایم که در امور مرتبط با سلامت نهایت هر کس کار خود را بکند؟ پس این وزارتخانه را منحل کنید تا دیگر مسئولان با نگاه اقتصاد‌محور خود همه‌گیری را مدیریت کنند.
در تمام دنیا در دوره پاندومی مسئولان بهداشت و درمان تعیین‌کننده پروتکل‌های بهداشتی وهمه گوش به فرمان دستور مقام‌های بهداشتی خود هستند تا با تمام قوا، پروتکل‌های لازم را رعایت کنند اما در کشور ما همه به فکر کم و کسری‌های بودجه و اقتصاد گردشگری، صنعت حمل‌ونقل و غیره‌اند که نتیجه‌اش این می شود که راه‌ها در تعطیلات نوروز و سایر موسم‌های سفر باز می‌ماند، حتی ۱۵ هزار نفر با تست کرونای مثبت عازم سفرهای نوروزی می‌شوند و تمام استان‌ها را از سفید و نارنجی به مرز قرمز و سیاه رساندند.
معلوم نیست کجای این تفکر، فکر اقتصادی پشتش قرار دارد که جاده‌های کشور را برای سفرها باز بگذارند تا به اقتصاد گردشگری کمک شود اما بیش از یک سال و اندی به اقتصاد کشور و جان و مال مردم ضربه زده شود.
متاسفانه گوش شنوا نداشتن نتیجه‌اش این می شود که بیش از یک سال، مردم به قعر فقر اقتصادی بروند و اقتصاد کشور فلج شوند.
کاش همان اسفند ماه سال ۹۸ قم را که شروع کرونا از آن استان بود، قرنطینه می‌کردید؛ آنگاه همه چیز خیلی راحت‌تر کنترل می‌شد و امروز مجبور نبودیم به تمام کسبه و مردم بگوییم در خانه بمانید و تعطیل کنید؛ آن هم در حالی که حتی قادر نبودید تورم را در همان نقطه که بود، نگه دارید تا مردمی که از کار و کاسبی افتادند و چک‌هایشان برگشت خورد، حداقل در امرار معاش با این حجم از تورم لجام‌گسیخته به مشکل برنخورند و بیش از ۶۴ هزار نفر از هموطنان جان خود را از دست ندهند و ده‌ها هزار خانواده داغدار نشوند.
متاسفانه تک‌روی‌ها خسارات زیادی به مردم و کشور زد. در یک سال نحسی که پشت سر گذاشتیم چشم و گوش‌ها به روی توصیه‌های وزیر بهداشت بسته شد و در نتیجه، نه پروتکل‌های بهداشتی را به طور کامل اجرایی کردند، نه وسایل نقلیه عمومی را مدام ضد عفونی کردند، نه جاده‌ها را بستند، نه پروازها را تعطیل کردند، نه مرزهای کشور را بستند و نه واکسن در اختیار مردم قرار گرفت.
سوالی که ذهن مردم را درگیر کرده، این است که آیا اصلا اراده‌ای وجود دارد که این ویروس منحوس نابود شود یا خیر؟
جاده را باز گذاشتند تا همگان به مسافرت‌های خود ادامه دهند و آنگاه اعلام شد جریمه‌های سنگین شامل حال به مسافران می‌شود. اگر این سهل‌انگاری‌ها، به دلیل جمع کردن جریمه‌ها نبود که منتظر دریافتش بودید، چه دلیلی می‌تواند داشته باشد. در نهایت همه کم‌کاری‌های خود را گردن مردم انداختید که چون مردم رعایت نکردند اینگونه شد.
جناب روحانی این مردم بیش از یک‌سال است که در خانه‌های خود قرنطینه‌اند و با همین وضع پیش برویم تا ۱۰ سال آینده هم نمی توانید این ویروس را کنترل کنید. (هرچند به عمر دولت شما نمی رسد) آیا انتظار دارید مردم همچنان در خانه بمانند؟ آن گاه مشکل افسردگی آنان را چه کسی حل خواهد کرد؟ امرار معاش شان را چه کسی برعهده خواهد گرفت؟ جریمه ی ۹ شب به بعد را چگونه می شود تعبیر کرد؟ آیا در کل روز تردد باعث انتشار ویروس نمی‌شود و از ۹ شب به بعد ویروس‌ها وحشی‌تر و مسری‌تر خواهند شد؟
جناب رئیس‌جمهوری، از وزیری که اختیارات به او نداده‌اید چه انتظاری دارید؟ وزیری که نمیتواند دستور لغو پروازها را صادر کند یا دستور بستن جاده‌ها را بدهد و مرزها را ببندد و تنها باید با قسم حضرت عباس و گرفتن پوست گلوی خود التماس کند، نمیتواند پاندومی مهار کند.
وقتی وزیر بهداشت اعلام می‌کند پرواز ها را لغو کنید زیرا با این کار ویروس به اقصی‌نقاط کشور صادر می شود و کسی توجه نمی‌کند، نتیجه‌اش کار سخت و طاقت فرسای کادر درمان در ۱۴ ماه نفس‌گیر می‌شود.
