سرمایه در بن‌بست گفت‌وگو
مسعود شریعت زاده؛ مدیر مسئول
در جزیره‌ای که هر سال میزبان گفت‌وگوی سرمایه‌گذاران است، سکوت اعداد از هر سخن بلندتر است. بازار سرمایه ایران میان تورم افسارگسیخته، سلطه مالی دولت و فرسایش اعتماد نهادی، از کارکرد واقعی خود دور افتاده است. Kish Invex در چنین فضایی بازتاب یک بحران کلان است: جایی که گفت‌وگو هست اما تصمیم نیست.
دهه‌ی اخیر برای سرمایه ایرانی، دهه عقب‌نشینی بوده است. بورس که قرار بود پیشران تأمین مالی شود، قربانی تصمیم‌های شبانه و آیین‌نامه‌های خلق‌الساعه شد؛ بانک‌ها در طوفان داده گرفتارند و ابزارهایشان هنوز به قرن گذشته وفادار.
حتی در جهان دیجیتال، فناوری مالی در صف مجوز ایستاده است؛ فین‌تک‌ها در مرز بانک‌ها محاصره مانده‌اند و نوآوری جای خود را به تفسیری بوروکراتیک از احتیاط داده‌اند. نتیجه روشن است: نه سرمایه به حرکت درمی‌آید، نه اعتماد بازمی‌گردد.
فرار سرمایه از بورس به طلا، ارز و ارزرمزنشانه‌ی ساده‌ی بی‌اعتمادی نهادی است؛ همان زخمی که کامران ندری در گفتگو با عصر اقتصاد در این ویژه نامه بر آن نام «سلطه سیاسی بر پول» نهاد.
دولت هنوز نقدینگی را ترازنامه‌ای می‌بیند نه نماد اعتماد عمومی. بازارها در غیاب سیاست ارزی شفاف، به میدان سفته‌بازی بدل شده‌اند و سرمایه‌گذار خصوصی در هراس هر بامداد، به ریال ایمان نمی‌آورد.
اما در همین تنگنا، جرقه‌ای از امکان دیده می‌شود. اگر Kish Invex بتواند از مرحله‌ی نمایش به میدان تصمیم‌سازی عبور کند، اگر دبیرخانه‌ای برای سنجش عمل به تفاهم‌نامه‌ها شکل گیرد، شاید سرمایه گذاران دراقتصاد ایران نیز از گفت‌وگو به کنش برسند.
جهان سرمایه در حال بازتعریف مأموریت است؛ خلق اعتماد، سرمایه آینده است. بازگشت ایران به این گفت‌وگوی جهانی، فقط با شفافیت، استقلال نهادی و جسارت نوآوری ممکن است.
