قانون چیست؟ چرا قوانین در دنیا وضع می شود؟

ناصر دوستار مقدم فومنی؛ کارشناس حقوقی

“قیچی در دست ندوید!”، “با ماشین توی پیاده‌رو رانندگی نکن!”، “مال همسایه‌ات را ندزد!”

چند بار در روز کسی به شما می‌گوید چه کاری انجام دهید؟

چند بار مجبور می‌شوید خودتان را از انجام کاری که می‌خواهید انجام دهید، معاف کنید، زیرا می‌دانید که این عمل ممنوع یا اشتباه است؟

 به نظر می‌رسد که ما قوانین، مقررات و ضوابطی برای نظارت بر تقریباً همه چیز داریم. ما همیشه این قوانین را دوست نداریم، زیرا اغلب به این معنی هستند که کسی به ما می‌گوید چه کاری انجام دهیم یا ما را از انجام کاری که می‌خواهیم باز می‌دارد. با این حال، برای زندگی در یک جامعه مدنی، باید قوانینی برای پیروی داشته باشیم.

چه کسی این قوانین را وضع می‌کند؟، آنها از کجا می‌آیند؟ و وقتی آنها را زیر پا می‌گذاریم چه اتفاقی می‌افتد؟

قوانین هستند که همه افراد ساکن در یک جامعه را ملزم به رعایت آنها می‌کنند. قوانین از امنیت عمومی ما محافظت می‌کنند و حقوق ما را به عنوان شهروند در برابر سوءاستفاده‌های افراد دیگر، سازمان‌ها و خود دولت تضمین می‌کنند.

ما قوانینی داریم که به تأمین امنیت عمومی ما کمک می‌کنند. این قوانین در سطوح محلی، استانی و ملی وجود دارند و شامل مواردی مانند موارد زیر می‌شوند:

قوانین مربوط به بهداشت مواد غذایی: در سطح کشور و محلی، ادارات بهداشت دستورالعمل‌هایی دارند که رستوران‌ها برای نحوه نگهداری و تهیه غذا به شیوه‌ای سالم، به گونه‌ای که مشتریان بیمار نشوند، از آنها پیروی می‌کنند.

در سطح ملی، وزارت کشاورزی و سایر آژانس‌های فدرال، کارخانه‌های تولید مواد غذایی را بازرسی می‌کنند تا مطمئن شوند غذایی که در سوپرمارکت شما عرضه می‌شود، برای خوردن بی‌خطر است.

محدودیت‌های سرعت و قوانین راهنمایی و رانندگی وجود دارند تا ما با خیال راحت رانندگی کنیم.

صدور مجوز برای پزشکان و پرستاران، آموزش مناسب افرادی را که از ما مراقبت می‌کنند و اغلب جان ما در دست آنهاست، تضمین می‌کند.

ما همچنین قوانینی داریم که از حقوق ما به عنوان شهروند محافظت می‌کند و شامل مواردی مانند موارد زیر است:

قوانینی که ما را از تبعیض به دلیل نژاد، جنسیت، سن یا به دلیل معلولیت محافظت می‌کنند.

قوانین از کجا می‌آیند؟

قانون اساسی منبع نهایی قانون است. با این حال، هرگز برای رسیدگی به هر سوال حقوقی خاص طراحی نشده است. در محدوده قانون اساسی، دو منبع اصلی قانون، قانون عادی و قانون مصوب وجود دارد.

این قوانین، مصوب مجلس است و قوه قضائیه وظیفه اجرای قوانین و مقررات را بر عهده دارد. این وظیفه شامل رسیدگی به اختلافات، صدور حکم، نظارت بر اجرای قوانین و همچنین پیشگیری از وقوع جرم و اصلاح مجرمان می‌شود. اگرچه دادگاه‌ها قوانین را تصویب نمی‌کنند، اما آنها را تفسیر می‌کنند.

این موضوع بدان معناست که قوه قضائیه تصمیمات قانونی خود را بر اساس آنچه در قانون مصوب مجلس نوشته شده است و بر اساس احکام قبلی دادگاه در موارد مشابه اتخاذ می‌کند.