من نبودم اون نبود تقصیر مردم ام بود
راضیه حسینی
«مهم‌ترین علل تصادف در ایران در بیست سال گذشته، سرعت غیرمجاز، عدم رعایت فاصله ایمنی، رانندگی خطرناک، سبقت غیرمجاز و… است.»
آیا می‌دانستید مهم‌ترین علل پیدایش فقر، فقیر بودن مردم است؟ یعنی به علت نداشتن پول و سوراخ بودن جیب، مردم، فقیر می‌شوند و همین اتفاق باعث زیادشدن جمعیت زیر خط‌فقری‌ها می‌شود. این جمعیت توانایی خرید ندارند و مدام بر مشکلات معیشت و گرانی اضافه می‌کنند. اگر این‌ها نبودند کشور ما پر از مرفه بی‌درد می‌شد و لقب موناکوی دوم را به خود اختصاص می‌داد!
آیا می‌دانستید مردم مقصر آلوده‌شدن هوا هستند؟ از بس نفس می‌کشند. طبق تحقیقاتی که به‌عمل‌آمده، مهم‌ترین علت آلوده‌شدن هوا نفس‌کشیدن مردم است. گویا در نفس ما ذراتی وجود دارد که از مازوت هم بدتر و مخرب‌تر است و خودمان خبر نداشتیم.
آیا می‌دانستید گرم‌شدن کرۀ زمین و آب‌شدن یخ‌های قطب هم تقصیر ما مردم است؟ گویا هر روز صبح، بعد از بیدارشدن از خواب، درست‌وحسابی به خورشید سلامی دوباره نگفتیم و هم‌صدا با مجری سرخوش رادیو فریاد نزدیم «سلام خورشید زیبا. سلام کهکشان راه شیری، سلام کهکشان آندرومدا.» به همین خاطر خورشید افسرده شد و گویا نشان افسردگی ستارگان این است که زیادی گرم می‌شوند و همین موضوع باعث گرم‌شدن زمین شد.
البته موجودات فرازمینی هم اخیراً نامه‌ای فرستاده‌اند و شاکی شده‌اند که مقصر جزغاله شدن تعدادی از همنوعان‌شان هم ما مردم هستیم. گویا در عطارد از بس همه چیز داغ شده، موجودات ساکن در آن تبدیل به پفیلای فضایی شده‌اند و در فضا معلقند. از همین‌جا مراتب عذرخواهی خودمان را به موجودات باقیماندۀ عطاردنشین اعلام می‌کنیم.
قول می‌دهیم از این به بعد طوری فریاد بزنیم «سلام خورشید زیبا» که تا خود عطارد صدای‌مان برسد. هر کاری را بلد نباشیم این یک را خوب بلدیم. بچه که بودیم طوری سر صف فریاد می‌زدیم که صدای‌مان به قاره‌ای آن سر دنیا برسد!
و در آخر، آیا می‌دانستید کل مشکلات کشور تقصیر ما مردم است؟ اگر ما نبودیم کلاً مشکلی هم نبود. می‌توانید با هوش مصنوعی این کار را انجام دهید و نتیجه‌اش را ببینید. مردم را از کشور حذف کنید. مسئولان می‌مانند و یک کشور گل‌وبلبل. نه تورم، نه گرانی و نه خطی که فقیر و مرفه را از هم جدا کند.
نه تصادف، نه آلودگی و نه اعتراضی برای حقوق پایین. نه مشکلات مسکن و نه نبود کار و نه حقوق پایین. از این بهتر هم مگر می‌شود؟
