مسعود شریعت زاده؛ مدیرمسئول
ایران یکی از کشورهای غنی از لحاظ منابع انرژی است، اما در عین حال با بحرانهای عمدهای در حوزه انرژی روبرو است. ناترازی بین تولید و مصرف انرژی، وابستگی به سوختهای فسیلی و چالشهای زیستمحیطی، از نکات برجستهای هستند که نیاز به بررسی و تجزیه و تحلیل عمیق دارند.
در این بستر، فناوریهای نوین و تجدیدپذیر میتوانند کلیدهای اصلی در حل بحران انرژی و حرکت به سوی یک سیستم انرژی پایدار باشند.
بحران انرژی: ناترازی و چالشها
بحران انرژی در ایران به طور فزایندهای مورد توجه قرار گرفته است. گزارشها نشان میدهد که ناترازی در حوزه گاز به حدود ۵۸۰ میلیون مترمکعب رسیده است. این وضعیت نشانهای از مدیریت نادرست منابع و استفاده ناکافی از انرژیهای تجدیدپذیر است.
سنجههای جهانی نیز نشان میدهد که سهم انرژیهای تجدیدپذیر در مصرف کل انرژی جهان به ۳۰ درصد نزدیک میشود، در حالی که ایران کمتر از ۲ درصد را به این انرژیها اختصاص داده است.
وابستگی ایران به سوختهای فسیلی، نه تنها در شرایط عادی، بلکه در بحرانهای جهانی نیز به کشور آسیب میزند. اگرچه ایران دارای ذخایر عظیم نفت و گاز است، لکن عدم تنوع در منابع انرژی، به ایجاد مشکلاتی در تأمین پایدار و مؤثر انرژی منجر شده است.
ضرورت و اهمیت فناوریهای نوین
از این رو استفاده از فناوریهای نوین در مدیریت انرژی، نه تنها یک ضرورت محسوب میشود بلکه نیازمند استراتژیهای جامع و مدون است. برای گذر به انرژی های فسیلی به سوی انرژی های تجدید پذیر باید به چهار جنبه اصلی تولید، توزیع، مصرف و ذخیرهسازی انرژی به طور همزمان مورد توجه قرار گیرند.
۱. مدلسازی نیروگاهها
مدلسازی و بهینهسازی عملکرد نیروگاهها یکی از راهکارهای کلیدی در افزایش بهرهوری است. در حال حاضر، بهرهوری نیروگاههای گازی ایران ۳۹ درصد میباشد که البته در برخی پالایشگاه ها راندمان به ۲۰ درصد هم می رسد و کشورهای پیشرفته به سمت نیروگاههای ترکیبی با بهرهوری ۵۰ تا ۶۰ درصد حرکت کردهاند. بهینهسازی ساختار و نگهداری نیروگاهها میتواند بخش عمدهای از ناترازی موجود را کاهش دهد.
۲. توسعه انرژیهای تجدیدپذیر
در سالهای اخیر، انرژیهای تجدیدپذیر به عنوان یکی از راهکارهای اصلی برای تأمین انرژی پایدار مطرح شدهاند. استفاده از پنلهای خورشیدی با بهرهوری ۳۹.۵ درصدی، نشاندهنده پتانسیل بالای این انرژیها در بهینهسازی سبد انرژی کشور است. با پیشرفت فناوری، نرخ تولید انرژی خورشیدی با هزینه کمتر و بهرهوری بالاتر، به تدریج رو به افزایش است.
۳. هیدروژن: آینده حاملهای انرژی
هیدروژن به عنوان یک حامل انرژی در سالهای اخیر توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است. پیشبینی میشود که این ماده تا نیمه قرن به سهم ۱۵ درصدی در بازار جهانی انرژی دست یابد. ایران با توجه به شرایط جغرافیایی و منابع خود، میتواند به یکی از قطبهای تولید هیدروژن بدل شود هر چند که در منطقه هم اکنون امارات در این حوزه پیشتاز است.
هوش مصنوعی و فناوریهای مدیریت انرژی
همچنین استفاده از هوش مصنوعی (AI) در مدیریت انرژی به یک نیاز اساسی تبدیل شده است. این فناوری میتواند با تحلیل دادهها و پیشبینی تقاضا، به بهینهسازی مصرف و مدیریت بار کمک کند. کشورهایی مانند انگلستان و استرالیا، در حال حاضر از فناوریهای پیشرفته AI برای شبیهسازی سناریوهای مختلف و بهینهسازی فرآیندها استفاده میکنند.
هوش مصنوعی همچنین میتواند به مدیریت منابع انرژی و شبیهسازی بهتر رفتار مصرفکنندگان کمک کند. به کارگیری این فناوری میتواند در بهبود کارایی و کاهش هزینههای انرژی نقش بسزایی ایفا کند.
ساختمانهای هوشمند و انرژی خالص صفر
ساختمانهای هوشمند به عنوان یکی از راهکارهای مؤثر برای کاهش مصرف انرژی و انتشار کربن شناخته میشوند. این ساختمانها با بهرهگیری از تکنولوژیهای نوین مانند بهینهسازی مصرف و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر، میتوانند به اهداف توسعه پایدار کمک کنند. پروژههای مختلفی در زمینه طراحی ساختمانهای انرژی خالص صفر در کشورهایی نظیر هلند در حال اجرا است و این تجربهها میتواند الگویی برای ایران باشد.
ذخیرهسازی انرژی و شبکههای هوشمند
ذخیرهسازی انرژی یکی از کلیدیترین چالشهای بهینهسازی شبکههای انرژی به شمار میرود. استفاده از باتریهای لیتیوم-یون با ظرفیتهای بالا، میتواند به تقویت پایداری شبکه و کاهش خاموشیها کمک کند. تجربه کشورهای پیشرفته در توسعه پروژههای ذخیرهسازی انرژی، میتواند به ایران نیز منتقل شود.
نتیجهگیری
بحران انرژی در ایران، نیاز به راهحلهای فناورانه و استراتژیک دارد. بهرهبرداری از فناوریهای نوین میتواند به کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی، افزایش استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر و بهبود کارایی شبکههای انرژی کمک کند.
ایران با تلاش برای أخذ تجربیات موفق از کشورهای پیشرفته در زمینه انرژی و بهکارگیری فناوریهای روز، میتواند راه را برای ایجاد یک سیستم انرژی پایدار هموار کند. این تحول نه تنها به کاهش بحران انرژی کمک خواهد کرد، بلکه میتواند به حفظ محیط زیست و تحقق اهداف توسعه پایدار نیز بیانجامد.