حامد سلیمانی‌پور؛ خبرنگار
تحولات اخیر در روابط قدرت‌های جهانی نشان داد که گفت‌وگو و مذاکره، همچنان مؤثرترین ابزار برای حل بحران‌های بین‌المللی است.
تجربه‌های جهانی بارها ثابت کرده‌اند که هیچ اختلافی ابدی نیست و هیچ دشمنی تا همیشه دشمن باقی نمی‌ماند. آنچه تعیین‌کننده است، منافع ملی و تشخیص درست لحظه مناسب برای ورود به تعامل است.
سیاست خارجی ما در سال‌های گذشته بیش از اندازه بر شعار و تقابل تکیه کرده است، در حالی‌که شرایط امروز جهان نیازمند انعطاف و نگاه واقع‌بینانه‌تری است.
دیپلماسی، نه نشانه ضعف بلکه جلوه‌ای از عقلانیت و خرد جمعی است که می‌تواند هزینه‌های کشور را کاهش دهد و فرصت‌های تازه‌ای بیافریند. از منظر دینی نیز مذاکره امری پذیرفته شده است. قرآن کریم توصیه به «جدال احسن» دارد و پیامبر اکرم(ص) در حساس‌ترین مقاطع تاریخ اسلام، با دشمنان به گفت‌وگو نشست تا منافع مسلمانان حفظ شود. این میراث روشن نشان می‌دهد که گفت‌وگو نه تنها مخل عزت نیست، بلکه ابزاری برای صیانت از منافع امت است.
سیاستمداران ایرانی باید این واقعیت را بپذیرند که گفت‌وگو می‌تواند مسیری برای کاهش فشارها، باز کردن گره‌های سیاسی و تقویت جایگاه کشور در عرصه جهانی باشد.
مذاکره اگر بر پایه منافع ملی و عزت صورت گیرد، نه تنها خللی ایجاد نمی‌کند بلکه آینده‌ای امن‌تر و کم‌هزینه‌تر برای ملت تضمین خواهد کرد. به امید روزهای بهتر
