اقتصاد جهانی در سال ۲۰۲۳؛ دولت ها چگونه می توانند بحران انرژی را در سال ۲۰۲۳ بدتر کنند؟

در پایان سال ۲۰۲۲ وزرای انرژی اتحادیه اروپا سرانجام به توافق رسیدند تا قیمت گاز را که در ۱۸۰ یورو (۱۵۹ پوند) در هر مگاوات ساعت (MWh) بود را  پس از ماه‌ها بی ثباتی که بر مشاغل و خانواده‌های اروپایی فشار وارد کرد، محدود کنند.

به گزارش عصر اقتصاد به گفته سیاست‌گذاران اتحادیه اروپا، گذاشتن این سقف، تلاشی برای کنترل نیروهای سرکش بازار است که موجب افزایش قیمت گاز به نزدیک ۳۴۰ یورو در مگاوات ساعت در تابستان گذشته شد و پس از آن قیمت برق را به رکورد ۱۰۰۰ یورو در مگاوات ساعت رساندند؛ اما در فصل زمستان، اروپا به اندازه کافی گاز برای ذخیره داشت و از واردات فزاینده گاز طبیعی مایع (LNG) از طریق پایانه‌های جدید گازی سازی مجدد شناور در آلمان و هلند بهره می‌برد.

در حالی که این مداخله دولت ممکن است این تصور را ایجاد کند که بحران انرژی ناشی از تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ در نهایت پایان یافته است؛ اما متخصصان می‌گویند که اینطور نیست.

سقف قیمت گاز تعیین شده از سوی سیاست‌گذاران اتحادیه اروپا، بیش از قیمت های کلیدی LNG و هزینه گاز خریداری شده زودتر از موعد در بازار آتی برای تحویل در زمستان تعیین شده است که اکنون حدود ۷۰ یورو در مگاوات ساعت معامله می‌شود.

این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا تامین‌کنندگان اغلب ریسک قیمت خود را در بازارهای آتی پوشش می‌دهند و بنابراین سقف قیمتی باعث قطعیت نبودن می‌شود، زیرا پوشش‌ها و حمایت های قیمتی ممکن است؛ منعکس‌کننده حرکات واقعی بازار نباشند و این موضوع می تواند منجر به نوسانات بیشتر قیمت شود.

در واقع بهتر است؛ بگوییم قیمت بالای گاز در سال ۲۰۲۲ بود که باعث شد. زمستان امسال در بریتانیا و اروپا چراغ‌ها روشن نگه داشته شود.

سیاست سختگیرانه چین برای مقابله با کووید صفر به طور قابل توجهی تقاضای انرژی این کشور را در سال ۲۰۲۲ کاهش داد تا اروپایی‌ها همچنان بتوانند انرژی خود را تامین کنند.

این به آن معناست که عرضه گاز بیشتر از ایالات متحده، غرب آفریقا، قطر و حتی استرالیا به سمت اروپا می‌رود، جایی که هم تقاضا و هم قیمت بالاتر است.

در واقع، اروپا ممکن است در سال ۲۰۲۲ حدود ۷۰ میلیارد متر مکعب گاز روسیه را از دست داده باشد، اما بیش از ۵۰ میلیارد متر مکعب از واردات LNG اضافی به دست آورده است.

این نشان می دهد که چگونه بازارها می توانند برای حل مشکلات کار کنند. با این حال، زمستان سال آینده، یک طوفان کامل از آب و هوای نامساعد و افزایش مجدد تقاضای انرژی چین می‌تواند قیمت‌ها را برای همه مصرف‌کنندگان گاز و برق بالاتر ببرد.

اگر چنین باشد، کاربران انرژی نه تنها ممکن است نگران پوتین و رویدادهای شدید آب و هوایی در سال ۲۰۲۳ باشند، بلکه در مورد سیاست‌های قاطعانه‌تر دولت که به طور بالقوه باعث کمبود انرژی می‌شوند نیز باید نگران باشند.

راه حل‌های بهتر برای حل بحران انرژی

سیاستمدارانی که این سقف‌ها را تعیین می‌کنند و در بازارها مداخله می‌کنند، در خطر تکرار اشتباهات ایالات متحده در طول شوک‌های قیمت نفت در دهه ۱۹۷۰ هستند.

تلاش برای کنترل افزایش هزینه انرژی از سیو ریچارد نیکسون – که امیدوار بود،  دوباره به عنوان رئیس‌جمهوری ایالات متحده در سال ۱۹۷۲ انتخاب شود – با توقف تغییر و افزایش قیمت ها، مانع از ذخیره‌سازی معمولی فرآورده‌های نفتی فصلی در ایالات متحده شد. در نهایت این سیاست به کمبود انرژی و بدبختی برای مردم آمریکا منجر شد.

با افزایش مداخله دولت در بازارها، چنین کمبودهایی ممکن است؛ دوباره در مناطقی مانند اروپا اتفاق بی‌افتد. یارانه‌ها، سقف قیمت‌های خرده‌فروشی و کاهش مالیات در سراسر جهان اعمال می‌شود تا مصرف‌کنندگان را از قیمت‌های بالای انرژی محافظت کند؛ اما چنین اقداماتی فقط از ثروتمندان (که به طور نامتناسبی انرژی بیشتری مصرف می‌کنند) حمایت می‌کند و از استفاده مداوم از سوخت‌های فسیلی آسیب‌رسان حمایت می‌کند. این برای مبتکرانی که به دنبال راه‌های بهتر و پاک‌تر برای تولید انرژی هستند، خبر بدی است. این موضوع همچنین به جنگ روسیه در اوکراین کمک مالی می کند.

با تلاش برای محافظت از مصرف‌کنندگان در برابر افزایش قیمت های بالا، دولت ها فقط افزایش مصرف را از طریق قیمت‌های پایین‌تر تشویق و بحران انرژی را طولانی‌تر می‌کنند.

انتقال پول هدفمند به خانوارهای نیازمند هزینه کمتری برای دولت‌ها خواهد داشت و همچنین به بازار این امکان را می‌دهد که وظیفه خود در جیره‌بندی انرژی را انجام دهد.