به گیرنده‌های خود دست نزنید، مشکل از فرستنده‌ست (طنز)
راضیه حسینی
سمیه سایش از قول امیرحسین شمشادی، مدیر گروه آموزشی روابط عمومی دانشکده خبر، در مورد چیز‌های عجیبی که در تلویزیون ایران ممنوع است، در صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت: «در تلویزیون ایران پخش آگهی چای ریختن مرد برای زن، نشان دادن هر نوع نوشیدنی قرمز، دستکش چرم برای زنان، مرغ بریونی، خوردن ساندویچ و پیتزا، پوشیدن لباس آستین کوتاه، نشان دادن مرد و زن تنها، نشان دادن دو پسر تنها در منزل» ممنوع است!
ما هم چند پیشنهاد برای اضافه کردن به لیست ممنوعیت‌ها داریم:
حذف صدای زن از تبلیغ و گذاشتن یک صدای مردانه به جای او.
الزام به گذاشتن عینک آفتابی برای زنان و دیده نشدن چشم‌های‌شان. همان‌طور که در جریان هستید، طبق گفته‌های یک کارشناس در تلویزیون، چشم زن‌ها یک جور اشعه خاص از خودش ساطع می‌کند که موجب پیری زودرس مردان می‌شود.
اگر در یک برنامه، عینک آفتابی در دسترس نبود می‌توان به جایش از یک عدد جوراب (پارازین‌ها نباشد) استفاده کرد. این‌طوری هیچ کدام از اجزای صورت زنان دیده نمی‌شود و می‌توان تبلیغ را با خیال راحت پخش کرد.
لباس‌های مردانه و زنانه همگی دو تا سه سایز بزرگ‌تر از حد معمول باشند. پیراهن و مانتوهای زنان طوری باشد که تا روی ناخن‌های دست را بگیرد. البته بهتر است قبل از پخش تبلیغ، ناخن‌ها چک شود. اگر فقط اندازه یک اپسیلون از گوشت صورتی انگشت بالاتر بود، دستکش سیاه (حتی‌شده پشمی باشد ولی چرمی نه) پوشانده شود.
دهان خانم‌ها هرگز بیش از نیم سانتی‌متر باز نشود و اگر خواستند لبخند بزنند خیلی زیرپوستی و غیر محسوس این کار را انجام بدهند. اصلاً چه معنی دارد در یک تبلیغ، زن چیزی بخورد و مردها دندان‌های سفید و لمینیت‌شده‌اش را ببینند. فردا پس‌فردا جوان مردم به‌خاطر همین دندان‌ها به گناه افتاد چه کسی جواب‌گو خواهد بود؟ باز اگر خانم‌ها دندان‌های نامرتب و یکی‌درمیان افتاده داشتند یک چیزی، ولی حالا و با این لمینیت‌ها به هیچ وجه امکان باز شدن دهان وجود ندارد.
در تمام تبلیغ‌ها در و پنجره‌های خانه باید باز باشند. مهم نیست چه افرادی در تبلیغ حاضرند. یک مرد و زن، دو پیرمرد، دو پیرزن، حتی یک مرد یا زن تنها. اتفاقاً شیطان در همین تنهایی‌ها بیشتر آدم را وسوسه می‌کند. اصلاً چه کاری است، همه تبلیغ‌ها را در فضای باز و شلوغ بگیرید؛ جایی که آدم بخواهد هم نتواند گناه کند.
تا یادمان نرفته شلوارهای مردانه همگی به مدل پاچه‌گشاد، یا پرپلیسه (همان شیش پیله قدیم) تغییر کنند. چه وضعی است؟ شلوار مردان آن‌قدر تنگ است که معلوم نیست چطور می‌رود توی پای‌شان و اصلاً چطور در می‌آید؟
زنان هم کلاً با دامن ماکسی طوری که حتی نوک کفش‌شان معلوم نشود باید حضور داشته باشند. جهت اطمینان و اجتناب از خطر احتمالی، زیر دامن یک پیژامه بپوشند و پیژامه را توی جوراب بیندازند.
لطفاً با خودتان فکر نکنید که زن‌ها از تبلیغ حذف شوند، بهتر است. خجالت بکشید، این چه فکری است، مگر ما ضد زن و طالبان هستیم؟
