واردات نخبه و صادرات خنگ (طنز)
راضیه حسینی
سورنا ستاری معاون علمی و فناوری رییس جمهور با بیان اینکه آمار فرار مغزها صحیح نیست گفت: «با برنامه ریزی که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نسبت به بازگشت ایرانیان تحصیل کرده خارج از کشور انجام داده، به طور میانگین در ماه ۲ نخبه به کشور بر می‌گردند.»
یعنی در سال بیست و چهار نخبه به کشور وارد می‌شوند. حالا اگر به ازای هر نخبه که وارد می‌شود، دو تا خنگ خارج کنیم، احتمالاً تا چندسال دیگر کشوری نابغه با ضریب هوشی بالای صد و شصت داریم.
اما کم‌هوش‌ها را چطور پیدا و از کشور خارج کنیم؟ بهترین کار برگزاری یک آزمون است. در این امتحان، شرکت‌کننده‌ها باید جواب این سؤال را بدهند که: «در کشوری با تورم بالای چهل درصد، تحریم‌هایی که فقط روی ساعت‌های خواب واجابت مزاج ملت تأثیر نگذاشته، خودروهای داخلی با ایربگ‌هایی که مقاومت عجیبی روی باز شدن دارند، میوه و سبزیجات که توی سم وول می‌خورند، هوای آلوده و… چطور یک نخبه تصمیم می‌گیرد برگردد؟» (۱۰۰ نمره)
هر کسی توانست به این سؤال پاسخ درست بدهد به نظرمان مغزش پیچیدگی‌های انیشتین را دارد و باید تا جایی که می‌توان از توانایی‌هایش استفاده کرد.
البته احتمالاً آن‌هایی که توانایی پاسخ به این سؤال را دارند خیلی کم هستند، خیلی خیلی کم. با این حساب جمعیت مهاجران خیلی زیاد می‌شود. پس بهتراست از سؤال‌های آسان‌تری استفاده شود.
هرکس این یکی را نتواند جواب دهد واقعاً شایسته خروج از کشور است:
«جای نخبه کجا است؟
الف: دانشگاه
ب: اسنپ
ج: پشت میز ریاست
د: گزینه الف و ج
تنها افرادی لیاقت ماندن در کشور نخبه‌خیز و نخبه‌برگردان ما را دارند که گزینه «ب» را انتخاب کرده باشند.
باقی همگی باید هرچه زودتر مملکت را ترک و بروند درکشورهایی زندگی کنند که پر از آدم‌های کم‌هوش واستعداد است.
البته اینکه چطور می‌خواهند بروند و اصلاً کجا با این ارزش پول ملی می‌توانند بروند جز پارک سر کوچه، به مسئولان ربطی ندارد. این دیگر مشکل خودشان است.
لطفاً هرچه سریع‌تر جهت خروج از کشور اقدام کنید، تا جا برای بازگشت غرورآفرین نخبه‌ها باز شود.
