بالاخره یک روزی برمی‌گردند (طنز)
جوابیه معاونت زنان به گزارش «انتخاب»: «پسر انسیه خزعلی در سفر کاری‌ست /در حال توسعه نرم افزاری با جامعه مخاطبان خارج از کشور است /هزینه سفر و درآمدش هم از فروش نرم افزار است.»
راضیه حسینی
سفر کاری هم رفتنش با خود آدم است برگشتش با خدا. از آن‌جایی که فرزندان مسئولان همیشه در حال تلاش و کارند، ممکن است این سفر سال‌ها طول بکشد. مثلاً چیزی حدود شصت، هفتاد سال.
از طرف دیگر توسعه نرم‌افزاری با جامعه مخاطبان هم نیاز به صرف زمان زیادی دارد. همین‌طوری الکی که نیست. جامعه مخاطبان خارج از کشور خیلی حساس‌اند. باید توسعه نرم‌افزاری درستی روی‌شان صورت بگیرد. این هم ممکن است چیزی حدود شصت، هفتاد طول بکشد.
فقط ما متوجه نشدیم اگر این نرم‌افزار در خارج درست شده چطور توانسته هزینه سفر ایشان را تحت پوشش قرار بدهد؟ اگر در داخل درست شده که چرا بردند خارج؟ اصلاً توسعه نرم‌افزار با جامعه مخاطبان را چطور می‌توان فروخت؟
کلاً توسعه نرم‌افزار یعنی چه؟
کاش درمورد شغل فرزند بزرگوار کمی توضیح داده می‌شد. دفترچه آموزشی توسعه نرم‌افزار تهیه می‌شد و در اختیار جوانان علاقمند قرار می‌گرفت.
درست است که شاید از فهم و درک ما معمولی‌ها خارج باشد و نیازبه مغزهای متفکر آقازاده‌ای داشته باشد. ولی بد نیست ما هم در جریان این اقدامات نخبگانی قرار بگیریم و به فرزندان مسئولان که فقط برای تحصیل و کار خارج می‌روند افتخار کنیم.
آنها می‌توانند سرمشق نخبه‌هایی باشند که مغزهای‌شان را برداشته و فرار کرده‌اند. می‌توانند الگویی باشند برای آنهایی که رفته‌اند تا برنگردند. فرزندان مسئولان هر جا که بروند سرانجام برمی‌گردند. هیچ‌وقت کشورشان را برای همیشه ترک نمی‌کنند.
بالاخره برمی‌گردند. شاید شصت، هفتاد سال دیگر.
البته اگر تا آن زمان کسی یادش مانده باشد یک روز پسر خانم خزعلی به خارج رفت و قرار بود برگردد. یک روز مسئولان برای کشوری طرح و قانون تصویب می‌کردند که فرزندان‌شان کیلومترها از خاکش دور بودند. برای تحصیل و کار رفته و قرار بود یک روزی برگردند.
